پایداری کیسه های پلاستیکی قابل تجزیه

در سالهای اخیر ، مسئله آلودگی پلاستیکی مورد توجه گسترده در سراسر جهان قرار گرفته است. برای پرداختن به این مسئله ، کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر یک جایگزین مناسب در نظر گرفته می شوند زیرا خطرات زیست محیطی را در طی فرآیند تجزیه کاهش می دهند. با این حال ، پایداری کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر نیز نگرانی ها و اختلافات را ایجاد کرده است.

اول از همه ، ما باید درک کنیم که چیستکیسه پلاستیکی قابل تجزیهبشر در مقایسه با کیسه های پلاستیکی سنتی ، از ویژگی قابل توجهی برخوردار است ، یعنی می توان تحت شرایط خاصی (مانند درجه حرارت بالا ، رطوبت و غیره) به مولکول های کوچکتر تجزیه شد و از این طریق تأثیر بر محیط را کاهش می دهد. این مولکول ها را می توان در محیط طبیعی به آب و دی اکسید کربن تقسیم کرد.

کیسه های پلاستیکی قابل تخریب مشکل آلودگی پلاستیک را در طی فرآیند تجزیه کاهش می دهد ، اما در عین حال ، هنوز هم در چرخه زندگی آنها مشکلاتی وجود دارد. از تولید گرفته تا بازیافت و دفع ، هنوز هم یک سری چالش ها وجود دارد.

اول ، تولید کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر نیاز به انرژی و منابع زیادی دارد. اگرچه برخی از منابع مبتنی بر زیستی در فرآیند تولید استفاده می شود ، اما هنوز هم نیاز به مصرف آب ، زمین و مواد شیمیایی زیادی دارد. علاوه بر این ، انتشار کربن در حین تولید نیز یک نگرانی است.

ثانیاً ، بازیافت و دفع کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر نیز با مشکلات خاصی روبرو هستند. از آنجا که پلاستیک های قابل تجزیه به شرایط زیست محیطی خاص در طی فرآیند تجزیه نیاز دارند ، انواع مختلفی از کیسه های پلاستیکی قابل تخریب ممکن است به روشهای مختلف دفع نیاز داشته باشند. این بدان معنی است که اگر این کیسه های پلاستیکی به اشتباه در سطل زباله معمولی قرار بگیرند یا با زباله های قابل بازیافت مخلوط شوند ، تأثیر منفی بر کل سیستم بازیافت و پردازش خواهد گذاشت.

علاوه بر این ، سرعت تجزیه کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر نیز باعث بحث و جدال شده است. مطالعات نشان داده است که برخی از کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر برای تجزیه کامل زمان زیادی طول می کشد و حتی ممکن است سالها طول بکشد. این بدان معنی است که در این دوره زمانی ، آنها ممکن است آسیب و آلودگی خاصی به محیط زیست وارد کنند.

در پاسخ به مشکلات فوق ، برخی از شرکت ها و موسسات تحقیقاتی علمی شروع به توسعه گزینه های سازگار با محیط زیست کرده اند. به عنوان مثال ، برخی از مواد مبتنی بر زیستی ، پلاستیک های تجدید پذیر و بیوپلاستیک قابل تخریب به طور گسترده مورد مطالعه و استفاده قرار گرفته اند. این مواد جدید می توانند در طی فرآیند تجزیه آسیب به محیط زیست را کاهش دهند و انتشار کربن در فرآیند تولید کم است.

علاوه بر این ، دولت و شرکت های اجتماعی نیز یک سری اقدامات را برای ترویج پایداری کیسه های پلاستیکی قابل تخریب انجام می دهند. برخی از کشورها و مناطق مقررات سختگیرانه ای را برای محدود کردن استفاده از کیسه های پلاستیکی و ترویج توسعه و ارتقاء کیسه های پلاستیکی قابل تخریب تدوین کرده اند. در عین حال ، برای بازیافت و پردازش کیسه های پلاستیکی قابل تخریب ، همچنین لازم است سیاست های مربوطه را بهبود بخشید و یک سیستم بازیافت و پردازش بالغ تر ایجاد کند.

در نتیجه ، اگرچه کیسه های پلاستیکی تخریب پذیر پتانسیل زیادی در کاهش آلودگی پلاستیک دارند ، اما مشکلات پایداری آنها هنوز هم نیاز به توجه و بهبود مستمر دارد. با توسعه گزینه های سبزتر ، بهبود سیستم های بازیافت و دفع و تقویت سیاست ها و مقررات ، می توانیم گامی مهم در جهت مقابله با آلودگی پلاستیک برداریم.