დეგრადირებადი პლასტიკური პარკების მდგრადობა

ბოლო წლებში პლასტმასის დაბინძურების საკითხმა მთელ მსოფლიოში ფართო ყურადღება მიიპყრო. ამ პრობლემის გადასაჭრელად, ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკები სიცოცხლისუნარიან ალტერნატივად ითვლება, რადგან ისინი ამცირებენ გარემოსთვის საშიშროებას დაშლის პროცესში. თუმცა, ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკების მდგრადობამ ასევე გამოიწვია გარკვეული შეშფოთება და დავა.

პირველ რიგში, უნდა გავიგოთ, რა არის ა.დეგრადირებადი პლასტიკური ჩანთატრადიციულ პლასტმასის პარკებთან შედარებით, მას აქვს შესანიშნავი თვისება, კერძოდ, გარკვეულ პირობებში (მაგალითად, მაღალი ტემპერატურა, ტენიანობა და ა.შ.) მისი დაშლა უფრო მცირე მოლეკულებად შეიძლება, რითაც მცირდება გარემოზე ზემოქმედება. ბუნებრივ გარემოში ამ მოლეკულების დაშლა შესაძლებელია წყლად და ნახშირორჟანგად.

დეგრადირებადი პლასტიკური პარკები ამცირებს პლასტმასის დაბინძურების პრობლემას დაშლის პროცესში, მაგრამ ამავე დროს, მათი სასიცოცხლო ციკლის გარკვეული პრობლემები მაინც არსებობს. წარმოებიდან დაწყებული გადამუშავებითა და განადგურებით დამთავრებული, კვლავ არსებობს მთელი რიგი გამოწვევები.

პირველ რიგში, ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკების წარმოებას დიდი რაოდენობით ენერგია და რესურსი სჭირდება. მიუხედავად იმისა, რომ წარმოების პროცესში ზოგიერთი ბიორესურსი გამოიყენება, ის მაინც დიდი რაოდენობით წყალს, მიწას და ქიმიკატებს მოიხმარს. გარდა ამისა, წარმოების დროს ნახშირორჟანგის გამოყოფაც შეშფოთების საგანია.

მეორეც, ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკების გადამუშავება და განადგურება გარკვეულ სირთულეებს აწყდება. ვინაიდან დეგრადირებადი პლასტმასები დაშლის პროცესში სპეციფიკურ გარემო პირობებს მოითხოვს, სხვადასხვა ტიპის დეგრადირებადი პლასტიკური პარკები შესაძლოა განადგურების განსხვავებულ მეთოდებს მოითხოვდეს. ეს ნიშნავს, რომ თუ ეს პლასტიკური პარკები შეცდომით ჩვეულებრივ ნაგავში მოხვდება ან გადამუშავებად ნარჩენებთან იქნება შერეული, ეს უარყოფითად აისახება მთელ გადამუშავებისა და გადამუშავების სისტემაზე.

გარდა ამისა, ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკების დაშლის სიჩქარემაც გამოიწვია დავა. კვლევებმა აჩვენა, რომ ზოგიერთ ბიოდეგრადირებად პლასტმასის პარკს სრული დაშლა დიდი დრო სჭირდება და შესაძლოა წლებიც კი დასჭირდეს. ეს ნიშნავს, რომ ამ პერიოდში მათ შეიძლება გარკვეული ზიანი და გარემოს დაბინძურება მიაყენონ.

ზემოაღნიშნული პრობლემების საპასუხოდ, ზოგიერთმა საწარმომ და სამეცნიერო-კვლევითმა დაწესებულებამ დაიწყო უფრო ეკოლოგიურად სუფთა ალტერნატივების შემუშავება. მაგალითად, ფართოდ იქნა შესწავლილი და გამოყენებული ზოგიერთი ბიომასალა, განახლებადი პლასტმასი და დეგრადირებადი ბიოპლასტმასი. ამ ახალ მასალებს შეუძლიათ შეამცირონ გარემოსთვის მიყენებული ზიანი დაშლის პროცესში და წარმოების პროცესში ნახშირბადის ემისია დაბალია.

გარდა ამისა, მთავრობა და სოციალური საწარმოები ასევე იღებენ რიგ ზომებს დეგრადირებადი პლასტიკური პარკების მდგრადობის ხელშესაწყობად. ზოგიერთმა ქვეყანამ და რეგიონმა შეიმუშავა მკაცრი რეგულაციები პლასტიკური პარკების გამოყენების შეზღუდვისა და დეგრადირებადი პლასტიკური პარკების განვითარებისა და პოპულარიზაციის ხელშესაწყობად. ამავდროულად, დეგრადირებადი პლასტიკური პარკების გადამუშავებისა და გადამუშავებისთვის აუცილებელია შესაბამისი პოლიტიკის შემდგომი გაუმჯობესება და უფრო განვითარებული გადამუშავებისა და გადამუშავების სისტემის შექმნა.

დასკვნის სახით, მიუხედავად იმისა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტიკური პარკები დიდ პოტენციალს ფლობენ პლასტმასით დაბინძურების შემცირების კუთხით, მათი მდგრადობის საკითხები კვლავ საჭიროებს მუდმივ ყურადღებას და გაუმჯობესებას. უფრო ეკოლოგიურად სუფთა ალტერნატივების შემუშავებით, გადამუშავებისა და განადგურების სისტემების გაუმჯობესებით, ასევე პოლიტიკისა და რეგულაციების გაძლიერებით, ჩვენ შეგვიძლია მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადავდგათ პლასტმასით დაბინძურების წინააღმდეგ ბრძოლისკენ.